مقایسه‌ی دیدگاه‌های مدرسان شاغل در ایران و ژاپن در اجرای «گروه‌بندی» در کلاس‌های درس زبان انگلیسی

در تحقیق حاضر‌‌‌، عوامل مؤثر برگروه‌بندی در کلاس‌های درس زبان انگلیسی از دیدگاه معلمان دو کشور ایران و ژاپن میان ۲ گروه شرکت‌کنندگان شامل نوزده معلم زبان انگلیسی شاغل در ایران و ژاپن و هشتادوسه دانش‌آموز ایرانی از طریق یک طرح اقدام پژوهی صحت سنجی شد. دیدگاه معلمان حاکی از وجود هفت عامل شامل یک) سطح زبانی، دو) سن، سه) نیازهای دانش‌آموزان، چهار) عوامل روان‌شناختی، پنج) تعداد دانش‌آموزان در کلاس، شش) تعداد جلسات کلاسی و هفت) تقسیم تصادفی بود که تمایل معلمان ایرانی را در سطوح آموزش‌های غایت-محور و معلمان ژاپنی را به سمت روش تدریس‌های فرایند_محوری نشان می‌داد. دانش‌آموزان نیز با در نظر گرفتن عواملی همچون یک) استفاده از هم‌کلاسی‌های قوی در هر گروه، دو) استفاده از گروه‌های همگن، سه) اختیار عمل با معلم (دانش و تجربه)، چهار) دوستی و رفاقت، و پنج) رفاقت توأم با سطح زبانی، تنها به ارتقای سطح زبانی خود و نه لزوماً ارتقای سطح مهارت‌های اجتماعی اهمیت می‌دادند. درنتیجه، با استناد به شواهد به‌دست‌آمده در این تحقیق، توصیه می‌شود قبل از اجرای هر رویکرد جدید_ در اینجا اجرای کارهای گروهی در راستای آموزش به شیوه‌ی ارتباطی_ ابتدا می‌بایست رویکردهای ارزشی متصدیان آموزش و یادگیری یا همان مدرسان موردبررسی قرار گیرد و در صورت وجود تفاوت، در اساس و پایه، به‌جای اجرای سازوکارهای مربوطه و صرف هزینه، به بررسی ماهیت اعتقادی معلمان و دانش آموزان آن‌ها و به‌ویژه به هم‌راستا کردن نگرش متصدیان آموزشی با تغییرات جدید پرداخت.